Andere

Ernesto Korrodi, van oorsprong een Zwitser, kwam op 24-jarige leeftijd in Leiria wonen toen hij overgeplaatst werd als tekenleraar naar de School voor Industriële Vormgeving in Leiria. Hij trouwde in Leiria met mevrouw Quitéria da Conceição Maia tijdens een besloten viering vanwege het feit dat beiden een verschillende godsdienst hadden; Korrodi was namelijk protestant. Hij stierf in 1944 in deze stad.

Hij was voornamelijk geïnteresseerd in de religieuze en burgerlijke middeleeuwse architectuur en het herstel daarvan. Hij vond in deze stad de ideale plaats om deze voorliefde vleugels te geven. Doordat hij verontwaardigd was over de behandeling van het Portugese erfgoed door de autoriteiten, begon hij verschillende historisch-archeologische studies over de nationale monumenten. Daarmee werd hij één van de eersten die schreven over de theorie van het restaureren van monumenten en een voorvechter van het artistiek-industrieel onderwijs in Portugal.

Hij werd beïnvloed door de Oostenrijkse Art Nouveau en het revivalisme van Viollet-Le-Duc, waarbij gezocht werd naar het herstel van historische monumenten door ze te restaureren met behoud van functie en originele architectonische vormen. Dit leidde in veel gevallen tot een terugkeer naar middeleeuwse "verzonnen" voorstellingen.

Korrodi was verbonden aan verschillende culturele initiatieven in Leiria vanaf 1907 en ondernam ook acties tot het herstel en de protectie van enkele bouwwerken. Noemenswaard zijn onder andere het klooster Convento da Portela, het gebouw van de Bank van Portugal, het gemeentehuis (Paços do Concelho), de Companhia Leiriense de Moagens, de Tuin/School João de Deus, het stadspark, het woonhuis in Rua Afonso de Albuquerque (met een doorgang), de toren van het heiligdom Santuário do Senhor Jesus dos Milagres en de grote restauratie van het kasteel van Leiria.