Andere

Op 1 november 1755 werd het centrum van Lissabon volledig verwoest door een gewelddadige aardbeving, gevolgd door een brand. Het koninklijke paleis (Paço Real), het Indiëhuis (Casa da Índia), diverse paleizen, het nieuwe nog in aanbouw zijnde Operahuis (Casa da Opera), kunstwerken en koninklijke schatten waren onherstelbaar beschadigd.

Op de ruïnes van het middeleeuwse Lissabon verrees dit nieuw ontworpen, moderne en functionele stadsdeel, dat onlosmakelijk verbonden is met de wilskracht en het pragmatisme van de machtige minister van koning D. José I, de Markies van Pombal, die snel een herbouwproject, ontworpen door Carlos Mardel en Eugénio dos Santos, liet uitvoeren. Na de vernietigende catastrofe was de eerste prioriteit mensen huisvesting te verschaffen en de handel te herstellen, en daarvoor was het noodzakelijk snel te herbouwen.

Lissabon van de tweede helft van de 18e eeuw verkrijgt zo een geometrische vorm, een roostervorm waarop de gebouwen voorzien van een antiseismische structuur worden gebouwd, een soort “kooi”, een structuur met gekruiste houten balken waarop de muren rusten. Deze manier van bouwen is volkomen revolutionair voor deze tijd, omdat deze voor het eerst op grote schaal wordt toegepast, met de handhaving van bepaalde elementen zoals de ramen, de veranda’s op de eerste verdieping, de trappen en de binnenruimten bekleed met tegels.

Hoewel de Baixa (benedenstad) van Lissabon, ook bekend als de Pombalijnse benedenstad, ter ere van de Markies van Pombal, zich niet onderscheidt door fraaie gebouwen, vertegenwoordigt het wel een nieuwe sociale orde, die waarde hecht aan de koopmans- en bankiersklasse. De samenhang van het geheel en de rechte straten die uitzicht op de Taag verschaffen, de traditionele winkeltjes en interessante monumenten, maken een uitstapje door het hart van Lissabon tot een aangename ervaring.