Monumenten

De tempel is gebouwd op de plaats waar in de 14e eeuw de stadsmuren, gebouwd in opdracht van koning D. Fernando, stonden, die de westelijke grens van Lissabon aangaven. De verering van Senhora do Loreto, wijdverbreid in Italië, werd ingevoerd door de Italianen, die sinds de 14e eeuw naar Portugal kwamen. Zij hielden zich vooral bezig met beroepen in de scheepvaart en visserij. Enkelen schopten het ver en verwierven prominente plaatsen aan het Portugese hof. Onder invloed van deze Italiaanse gemeenschap werd in 1573 de bedevaartskapel voor de heilige Santo António omgebouwd tot een omvangrijkere tempel voor de maagd Virgem do Loreto, die aan de noordzijde tegen de toren van de stadsmuren gebouwd is.

De huidige kerk dateert uit 1676, gezien het feit dat het oorspronkelijke gebouw in 1651 gedeeltelijk is verwoest door brand. Op de voorgevel van adellijke architectuur, is boven de architraaf een afbeelding, van Nossa Senhora do Loreto te zien met prachtige kleding met het Kind, die over de linkerschouder kijkt. In het portaal zijn twee engelen te zien die geflankeerd worden door de pauselijke wapens. Dit werk wordt toegeschreven aan de Italiaan Borromini (17e eeuw). In de zijnissen bevinden zich afbeeldingen van de apostelen Petrus en Paulus, ook met Italiaanse invloeden.

Het interieur, van het enkele middenschip, eindigt in een plafond, dat gedecoreerd is met een schildering van de maagd Virgem do Loreto, die toegeschreven wordt aan Pedro Alexandrino (1730-1809). Aan weerszijden van het middenschip zijn 12 kapellen, met panelen met mooi schilderwerk. Het interieur is met Italiaanse marmer bekleed, dat niet verloren is gegaan toen de tempel getroffen werd door de aardbeving van 1755. De reconstructie is te danken aan José da Costa e Silva, dezelfde architect die het theater Teatro S. Carlos ontworpen heeft.