Monumenten

Het vrouwenklooster van de Orde van Sint Bernardus, toegewijd aan Nossa Senhora da Conceição, werd in 1518 gesticht op initiatief van de bisschop van Guarda, D. Jorge de Melo. Het was aangesloten bij het Franse klooster van Claraval en een gedeelte van het terrein heeft een landbouwbestemming, zoals het volgens de regels van de zelfredzaamheid van de Cisterciënzers hoorde.

Artistiek gezien vallen de delicate renaissance portalen op en de tegelpanelen met geschiedenismotieven in het voorportaal bij de ingang, daterend uit de 17e eeuw en toegeschreven aan de Spaanse meester Gabriel del Barco.

Binnen is er één enkel schip bedekt met een interessant kruisgewelf waarop de blazoenen van de familie Melo staan. Aan de epistelzijden (aan de rechterkant) ziet u de somptueuze tombe van de stichter; een renaissance gedenkteken van grote kwaliteit toegeschreven aan de beeldhouwer Nicolau Chanterenne. Het bestaat uit een tombe met een liggend beeld, met daarboven een retabel met afbeeldingen van São Joaquim en Santa Ana (waarvan men zegt dat zij betrekking hebben op het zondige en heidense leven van D. Jorge), die wordt afgemaakt met een beeld van de Heilige Maagd met engelen. Bijzonder zijn ook nog de tegels, die in 1739 beschilderd zijn door Policarpo de Oliveira Bernardes.

Na het ontbinden van de religieuze ordes in 1834, bleef de kerk open en diende als seminarie van de diocese, dat hier in 1883 geïnstalleerd werd. In 1910 werd het klooster aangepast als kazerne en in de jaren 60 werd de kerk ingericht als gemeentelijk museum. De oude kloosterlijke dependances worden tegenwoordig gebruikt als praktijkschool van de Guarda Nacional Republicana, maar de kerk is behouden gebleven en toegankelijk voor het publiek.