Monumenten

Christusklooster en Tempelierskasteel
In 1983 heeft de UNESCO het Tempelierskasteel en het Klooster van de Christusridders van Tomar verklaard tot "Werelderfgoed van de Mensheid"; het van onschatbare waarde voor de geschiedenis van het Westen. Het geheel is gebouwd op een plaats van Romeinse godsdienstoefening en vertelt over zeven eeuwen Portugese geschiedenis en de grote momenten van de geschiedenis van het Westen.

Afonso Henriques, onze eerste koning, schonk een grote strook tussen de rivieren de Mondego en de Taag aan de Tempelridders. De legende vertelt dat in 1160 de ridders, die naar deze regio trokken, een heuvel kozen om een kasteel op te bouwen en dat zij deze heuvel de naam zouden geven van Tomar. In 1314 werd de Tempeliersorde ontbonden door de vervolgingen door koning Filips de Schone van Frankrijk. Dankzij de wilskracht van D. Dinis werden de mensen, de goederen en de voorrechten volledig geïntegreerd in een nieuwe orde - de Militie van de Christusridders. Deze zou samen met de Infante D. Henrique het Portugese volk bijstaan tijdens de Ontdekkingsreizen in de 15e en 16e eeuw. Het kasteel van Tomar werd toen gebruikt als klooster en zetel van de Orde, en Hendrik de Zeevaarder (Infante Navegador) werd benoemd tot gouverneur en eeuwige bestuurder.

Op deze wijze heeft het Christusklooster Romaanse kenmerken gekregen ten tijde van de Tempeliers, de Gotiek en de Manuelijnse stijl van de Ontdekkingsreizen, maar ook de Renaissancestijl van het tijdperk van de hervorming van de Orde; daarna kwam het Maniërisme en tenslotte de Barok in de architectuurversieringen.

De kerk heeft een ronde plattegrond en is gebouwd naar gelijkenis van de kerk boven het Heilige Graf in Jeruzalem, door keizer Constantinus. Rond deze Tempelierskerk ontwikkelde zich met de tijd een enorm kloostercomplex, waarbij de vier grote kloostergangen heel bijzonder zijn, alsook de ziekenzaal van de Orde en het 6 km lange aquaduct, dat gebouwd werd in opdracht van de Spaanse koning Filips II.