Musea en Paleizen

De Tomar Synagoge is het enige Joodse religieuze gebouw dat in de loop van de eeuwen intact, vrijwel ongewijzigd en volledig bewaard is gebleven. De synagoge werd in het midden van de 15e eeuw gebouwd en is beïnvloed door de Renaissance. Het gebedshuis is gebouwd in een tijd dat de Joodse gemeenschap van Tomar goed bevriend was met de Nederlandse Prins Hendrik de Zeevaarder (1394-1460), die de opdracht tot de bouw gaf toen de stad groeide qua bevolking en rijkdom.

Zoals bijna alle Joodse gebedshuizen in de christelijke wereld, heeft de synagoge een zeer discrete voorgevel. Maar als je binnenkomt, word je verrast door het interieur. Het plafond wordt ondersteund door vier zuilen, die elk een kapiteel hebben, dat is versierd met geometrische en plantenmotieven. De vier zuilen stellen de Moeders van Israël voor: Sarah, Rachel, Rebecca en Leah. Tussen de zuilen zijn 12 bogen verbonden, die de 12 Stammen van Israël symboliseren, en in de bovenhoeken van de gebedsruimte zijn twee gaten, die overeenkomen met de mondstukken van acht omgekeerd in het metselwerk geplaatste amforen van klei, die het geluid van rituele gezangen versterken.

Door de verdrijving van de Joden van het nationale grondgebied, werd de synagoge In 1496 gesloten. Daarna kreeg het gebouw verschillende bestemmingen, totdat deze in 1923 werd aangekocht door Dr. Samuel Schwarz (1880-1953). Schwartz schonk de synagoge in 1939 aan de Staat, op voorwaarde dat het door hem gestichte Luso-Hebreeuwse Museum er zou blijven. Het museum bevat een belangrijke collectie grafstenen uit verschillende delen van het land en laat het belang van de Hebreeuwse cultuur in Portugal zien. De collectie omvat ook boeken en voorwerpen over de Joodse traditie en eredienst.

Onlangs werd na archeologische opgravingen een aangrenzende kamer gevonden, bestemd voor de mikwe, het rituele reinigingsbad voor vrouwen.