Monumenten

De parochie van Santiago Maior is één van de oudste van Beja. Aan het begin lag de parochie in de kerk Igreja de Santo Amaro, maar in de 14e eeuw werd hij verplaatst naar deze plaats waar al een kerk stond.

De huidige tempel in maniëristische stijl dateert echter uit de 1590 en is in opdracht van de aartsbisschop van Bragança D. Teotónio gebouwd naar ontwerp van Jorge Rodrigues. Wat de architectuur betreft, volgt deze tempel de maniëristische typologie die ook in andere monumenten in de Alentejo is toegepast, zoals in de kerk Igreja de Santo António in Évora.

Het interieur is rijkelijke gedecoreerd en de retabel van de hoofdkapel in verguld houtsnijwerk van meester Manuel João da Fonseca uit Lissabon. gedateerd 1696-97, is heel bijzonder. Noemenswaardig zijn ook de polychrome retabels van de zijkapellen en het schilderij van het altaar van São José, dat toegeschreven wordt aan André Reinoso. Let u in de kapel van Nossa Senhora da Conceição op de verzameling tegeltableaus in blauw en wit uit de 18e eeuw.

In de jaren dertig heeft de bisschop van Beja, D. José Patrocínio Dias, de Heilige Stoel gevraagd om de kerk Igreja de Santiago Maior tot kathedraal van Beja te verheffen en toe te wijden aan het Heilige Hart van Jezus. Daardoor zou de kathedraal de enige worden die niet toegewijd is aan Nossa Senhora da Conceição. Er werden toen restauratiewerkzaamheden verricht; hiervan zijn de maniëristische en barokke elementen nog te zien. De schat van de kathedraal werd met sacrale kunst aangevuld, die afkomstig was van opgeheven kloosters in Lissabon en erfgoed van het Huis van Bragança.