Andere

Sommigen zeggen dat het lied van Coimbra zijn oorsprong kent in de melodieën, geïmporteerd door Braziliaanse studenten, die vanaf ongeveer 1860 in Coimbra kwamen studeren; anderen beweren dat het lied hier is gebracht door studenten uit Lissabon en dat de studenten in Coimbra het aangepast hebben; weer anderen verbinden de oorsprong ervan aan de liefdesliederen “Cantigas de Amor” en aan “Trova Provençal” uit de Middeleeuwen, die Portugal binnen kwamen tezamen met het hof van ridders en troubadours, dat de huwelijken van de prinsen begeleidde.

Wat ook de oorsprong wezen mag, zelfs mensen die geen Portugees spreken, zullen ontroerd raken door de diepgaande gevoeligheid van zijn melodie.

Het lied wordt vaak vertolkt door een mannelijke stem en de grootste vertolkers leefden in de tweede helft van de 20ste eeuw; dit waren o.a. Adriano Correia de Oliveira, António Bernardino, Fernando Machado Soares, José Afonso, Luís Góis. Zij gaven de Portugese muziek een nieuwe universele dimensie van broederschap. De zangers worden begeleid door de melancholieke klanken van de Portugese gitaar. Twee gitaristen van uitzonderlijke kwaliteit zijn Artur Paredes en zijn zoon Carlos Paredes.

De Fado van Coimbra wordt vertolkt door verschillende groepen, die de wereld rondreizen en het dromerige en nostalgische temperament van de Portugese ziel, dat in de melodie en de woorden tot uitdrukking komen, uitdragen.