Leiria is een creatieve muziekstad. Deze onderscheiding van UNESCO weerspiegelt de innovatieve geest van een levendige stad waar muziek slechts het motto is om het culturele, architectonische en landschappelijke erfgoed te ontdekken van een stad die in 1142 werd gesticht door koning Afonso Henriques, de eerste koning van Portugal.

De ontdekking van de stad die baadt in de rivier de Lis begint bij Praça Rodrigues Lobo. De naam van het plein, met zijn vele terrassen en Portugese trottoirs, eert de dichter en schrijver die in 1580 in Leiria werd geboren. Het is een ontmoetingsplaats voor inwoners en bezoekers van Leiria en is het hele jaar door het toneel van verschillende culturele en sportieve initiatieven. De roman "De misdaad van Vader Amaro" van Eça de Queiróz, gepubliceerd in 1875 en beschouwd als het eerste literaire werk van het Portugese realisme, bevat verschillende verwijzingen naar het plein en andere plaatsen in de stad die de plot inspireerden.

Vanuit het hart van de stad bereik je al snel het Huis van de Creatieve Muziekstad (Casa da Cidade Criativa da Música), een werk van architect Gonçalo Byrne. Het gespiegelde gebouw weerspiegelt het kasteel van Leiria (Castelo de Leiria) op een van de gevels, waardoor het nog imposanter wordt. Het is een ruimte gewijd aan de ontwikkeling en promotie van culturele projecten, met residenties voor kunstenaars, die de missie van de stad belichaamt: creativiteit, cultuur en duurzame ontwikkeling.

Het is de moeite waard om naar het kasteel te gaan, dat een onvermijdelijke plaats inneemt in de identiteit en het imago van Leiria. Vanaf de emblematische arcade is het uitzicht over de stad adembenemend. ^thBinnen de imposante muren kun je talloze sporen zien van de verschillende bezettings- en bouwfasen, waaronder de renovatiewerkzaamheden die de Zwitserse architect Ernesto Korrodi uitvoerde aan het einde van de 19e eeuw. Als belangrijke figuur in de geschiedenis van de stad was hij ook verantwoordelijk voor talrijke gebouwen die je in de straten van Leiria kunt vinden, zoals de huidige Kunstbank (Banco das Artes), een gebouw waarin een filiaal van de Bank van Portugal was gevestigd, of het Cultureel Centrum Markt van Sant'Ana (Centro Cultural Mercado de Sant'Ana).

Op het plein dat naar het kasteel leidt en in de buurt van de middeleeuwse kerk van St. Peter (Igreja medieval de S. Pedro), springt een modern gebouw in het oog. Het is het m|i|mo - Museum of the Moving Image (Museu da Imagem em Movimento), een ruimte gewijd aan film en fotografie die zeker een bezoek waard is.

M|i|mo - Museu da Imagem em Movimento

Als je terugkeert naar het stadscentrum, slenter je door de smalle straatjes van het historische centrum. Rua Barão de Viamonte of Rua Direita, zoals het meestal genoemd wordt, verbindt Largo da Sé met Praça do Terreiro. Het is een van de belangrijkste straten, met lokale winkels, restaurants en handwerk, maar ook een kruispunt voor culturele routes gewijd aan literaire routes, stadskunst of straatentertainment.

Ga verder naar Largo da Sé om de kathedraal van Leiria (Catedral de Leiria) te bekijken, een kerk die in 1550 werd gebouwd en waarvan het unieke kenmerk is dat de klokkentoren zich achter het hoofdgebouw bevindt. Tijdens de aardbeving van 1755 liep de kerk ernstige schade op en moest er een nieuwe toren in barokstijl worden gebouwd naast een van de oude poorten in de kasteelmuur, de Zonnepoort (Porta do Sol) of Zuidpoort. Op het plein staat ook een oud gebouw met verschillende betegelde panelen uit de Romantische periode, in de 19^th eeuw. De apotheek van de familie Paiva opereerde in het gebouw en de betegelde gevel is een van de weinige voorbeelden uit deze periode in Leiria en een interessant reclamemiddel.

In Largo Paio Guterres, ook wel bekend als het Zwarte Kattenplein (Largo do Gato Preto) (als je naar het trottoir kijkt, begrijp je al snel de oorsprong van de naam), is het Schildershuis (Casa dos Pintores) een kijkje waard. Dit kleine gebouw, waarin nu het Centrum voor Interculturele Dialoog van Leiria (Centro de Diálogo Intercultural de Leiria) is gevestigd, is een belangrijk stukje historische architectuur, een voorbeeld van de middeleeuwse stadsindeling van de stad en het oudste type woning in het historische centrum van Leiria. Het wordt zo genoemd vanwege het grote aantal kunstenaars dat de gevel heeft geschilderd.

Nog steeds in het historische centrum van de stad, maar nu in de Rua Afonso de Albuquerque, verfraait een nieuw architectonisch element van de architect Korrodi de route. Dit is het Arch House (Casa do Arco), waar ooit het Hospital en Casa da Misericórdia stonden.

Maar er is genoeg te zien en te doen in de stad. Wandelen langs de oevers van de rivier de Lis langs de geïdentificeerde voetgangersroute - het Polispad (Percurso Polis) - is een optie die voor iedereen toegankelijk is, of je nu rustig wilt genieten van het landschap langs de rivier en de verschillende bruggen onderweg, of je wilt genieten van een ruimte om te sporten op elk moment van het jaar. 

Naast de linkeroever van de rivier de Lis ligt de kerk en het klooster van Sint-Augustinus (Igreja e o Convento de Santo Agostinho). Het geheel van deze twee gebouwen, waarin momenteel het Museum van Leiria (Museu de Leiria) is gevestigd, is geclassificeerd als Eigendom van Openbaar Belang. ^thHet altaarstuk in de hoofdkapel van de kerk is ontworpen door de architect Ernesto Korrodi aan het begin van de 20e eeuw. De collectie van het Museum van Leiria omvat gemeentelijke collecties en de archeologische reserve, die getuigen van de ervaringen van een lang bewoond gebied. Het museum wordt vaak gebruikt voor concerten en heeft sinds de opening talrijke nationale en internationale prijzen ontvangen.

Iets verderop, nog steeds op de linkeroever van de rivier, zie je de papierfabriek (Moinho de Papel). De geschiedenis gaat terug tot 1411 en het was waarschijnlijk een van de eerste molens van zijn soort op het Iberisch schiereiland. Het gebouw is gerestaureerd door het Atelier van architect Siza Vieira.

Moinho de Papel

Tijdens je bezoek of, als je dat liever aan het eind doet, kun je genieten van een Brisa do Lis, een plaatselijke lekkernij van het klooster die bestaat uit een kleine cake gemaakt van eigeel, suiker en amandelen. Het is nog beter als je dit doet op de top van de heuvel waar je het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van de Incarnatie (Santuário de Nossa Senhora da Encarnação) vindt, een monument gebouwd in de 16 eeuw en bereikbaar via een 18 eeuwse barokke trap met 162 treden. Onze-Lieve-Vrouw van de Incarnatie is de beschermheilige van Leiria en haar feestdag wordt elk jaar op 15 augustus gevierd.