Plaatsen

Silves 

Silves, gelegen op een heuvel in de Serra de Monchique, dankt zijn stichting en ontwikkeling aan de rivier de Arade, een belangrijke verbindingsweg die de vestiging van mensen aantrok sinds de ijzertijd, 3.000 jaar voor Christus.

De Arade was ook de toegangspoort voor de Romeinen die hier het koper exploiteerden en andere producten verhandelden zoals olijfolie, wijn, noten en zout.

In de 5e eeuw kwamen de Visigoten en bleven tot de 8e eeuw, toen het gebied in het zuiden werd bezet door de Moren. De grote welvaart van Silves dateert uit deze periode. Het was toen een belangrijke stad, commercieel en cultureel centrum, regionale hoofdstad van een van de koninkrijken van Taifa. 

Van de verschillende volkeren die door de stad trokken, waren het de moslims die de diepste sporen nalieten, en het was uit die tijd dat de huidige stadsindeling werd bepaald.

Gezien de grote bekendheid die het kreeg als cultureel en politiek centrum van de Garb Al Andaluz (de naam die werd gegeven aan het zuidwestelijke schiereiland Al Andaluz, tegenwoordig de Algarve), verwijzen verschillende auteurs, dichters en geografen naar het islamitische Xelb als de belangrijkste moslimstad in de Garb, bekend als het "Bagdad van het Westen".

Na een mislukte aanval van de christenen onder leiding van koning Sancho I van Portugal, in 1189, werd Silves definitief veroverd door koning Afonso III van Portugal, in 1242, met de hulp van de troepen van Paio Peres Correia, Meester van de Orde van Sint-Jacob. 

Silves wordt de zetel van een bisdom, bouwt zijn kathedraal op de ruïnes van de oude moskee en wordt de hoofdstad van de hele Algarve.

Silves behoudt zijn economisch belang en in de 15e eeuw neemt zijn bevolking actief deel aan zeereizen over de Portugese grenzen door Hendrik de Zeevaarder.

Het verval van deze plaats begon met de belemmering van de bevaarbaarheid door het verzanden van de rivier en de verhuizing van het bisdom naar Faro in het midden van de 16e eeuw.

De stad werd ernstig verwoest door de aardbeving van 1755, en alleen de industriële revolutie in de 19e eeuw, met name door de exploitatie van kurk en de commercialisering van noten, zou haar nieuw leven inblazen. Een aantal huizen van de opkomende bourgeoisie uit deze periode markeren het stadsbeeld van Silves.

In de 20e eeuw verhief de bouw van de Arade-dam, samen met belangrijke irrigatie-infrastructuren, deze gemeente tot het belangrijkste nationale sinaasappelproductiecentrum.