Monumenten

De oorspronkelijke constructie van de kerk Igreja de Santo Amaro dateert uit het einde van de 5e eeuw, toen het Portugese territorium werd bezet door de Westgoten. Het is een voorbeeld van de paleochristelijke architectuur in Portugal en dat is ook de belangrijkste reden waarom de Westgotische afdeling van het museum Museu Regional de Beja hier gehuisvest is.

De expositieruimte toont een waardevol erfgoed dat door verschillende archeologen, waaronder Abel Viana, in deze gemeente werd gevonden. Er worden vondsten getoond vanaf de 5e tot en met de 8e eeuw, waarbij de veranderingen in architectuur en smaak, die tijdens de overgang van de Romeinse naar de Westgotische bezetting zichtbaar werden, worden geïllustreerd.

De basiliek heeft in de 16e en 17e eeuw verschillende aanpassingen ondergaan in de gotische en maniëristische stijl, die nu nog het huidige gebouw kenmerken.

Tot aan de 19e eeuw werd de dag van de heilige Santo Amaro, op 15 januari, door de bevolking gevierd door het bakken van taarten en gebak in de vorm van armen en benen, die symbolische ex-votos waren van de bescherming van de heilige tegen ziektes aan deze ledematen.