Calouste Sarkis Gulbenkian
Calouste Sarkis Gulbenkian
Andere
Calouste Sarkis Gulbenkian is in 1869 in Scutari, Calcedonië (Istanbul), geboren en stamt af van een illustere Armeense familie uit Cesareia, in Cappadocië, waar de wegen tussen Europa en Azië zich kruisen.
Het was een belezen, briljante en eclectisch man, die bouwkunde studeerde aan het King´s College in Londen. Hij sprak perfect Engels en was zo enthousiast over de Franse cultuur dat hij een huis kocht in Normandië, waar hij zich terugtrok tussen de bomen, de bloemen en de dieren.
Hij zag tegen het einde van de 19e eeuw in dat de olie dé energiebron van de toekomst zou worden. Dankzij de scherpzinnigheid, diplomatie en onderhandelingscapaciteiten van Calouste Gulbenkian is er een algemeen ontwikkelingskader voor de olie-industrie in het Midden-Oosten gekomen. Daarvoor kwam in 1928 een akkoord in de plaats, dat de verdeling van de exploitatiegebieden van het “zwarte goud” vastlegde en werd ondertekend door vier grote ondernemingen: de Engelse Anglo-Persian Oil Co. (tegenwoordig BP), de Royal Dutch-Shell Group, de Compagnie Française des Pétroles en de Near East Development Corporation (Consortium van de zes belangrijkste Amerikaanse oliemaatschappijen). Calouste Gulbenkian krijgt altijd vijf procent van het kapitaal, vandaar dat hij altijd bekend is gebleven onder de naam "Meneer Vijf Procent ".
In april 1942, op het hoogtepunt van de Tweede Wereldoorlog, besluit Calouste Gulbenkian naar Portugal te gaan. Hij kiest het luxueuze Hotel Avis (waar tegenwoordig het Hotel Sheraton staat) om te verblijven. Hij zou dit westerse land, dat hem liefdevol ontvangen en behandeld heeft tot aan zijn dood in 1955, nooit meer verlaten. Gulbenkian wist de gastvrijheid van Portugal te belonen door in 1953 een eeuwige stichting naar Portugees privaatrecht op te richten, waarvan de statuten opgesteld zijn door een jurist en vriend van de begunstiger, Dr. José Azeredo Perdigão.
Het hart van de Stichting is het museum, waar stukken ondergebracht zijn uit heel Europa, uit de Verenigde Staten en uit het Verre Oosten (meer dan 6000), die Calouste Gulbenkian gedurende zijn leven had verzameld. De collectie – die beschouwd wordt als één van de beste op Europees niveau – laat duidelijk de passie zien van de verzamelaar voor schoonheid in allerlei facetten en kent een harmonieuze synthese van Europese Kunst en kunst uit het Midden-Oosten.
In 1969 openden de gebouwen van de Stichting en het Museum Calouste Gulbenkian hun deuren. De gebouwen worden omringd door één van de mooiste parken van het centrum van Lissabon. Gedurende vele jaren heeft Portugal en hebben de inwoners van Lissabon veel van de culturele hoogtepunten aan de stichting Fundação Calouste Gulbenkian te danken gehad.
Afbeelding beschikbaar gesteld door: Dienst voor de Armeense Gemeenschappen (Serviço das Comunidades Arménias) Fundação Calouste Gulbenkian.
Het was een belezen, briljante en eclectisch man, die bouwkunde studeerde aan het King´s College in Londen. Hij sprak perfect Engels en was zo enthousiast over de Franse cultuur dat hij een huis kocht in Normandië, waar hij zich terugtrok tussen de bomen, de bloemen en de dieren.
Hij zag tegen het einde van de 19e eeuw in dat de olie dé energiebron van de toekomst zou worden. Dankzij de scherpzinnigheid, diplomatie en onderhandelingscapaciteiten van Calouste Gulbenkian is er een algemeen ontwikkelingskader voor de olie-industrie in het Midden-Oosten gekomen. Daarvoor kwam in 1928 een akkoord in de plaats, dat de verdeling van de exploitatiegebieden van het “zwarte goud” vastlegde en werd ondertekend door vier grote ondernemingen: de Engelse Anglo-Persian Oil Co. (tegenwoordig BP), de Royal Dutch-Shell Group, de Compagnie Française des Pétroles en de Near East Development Corporation (Consortium van de zes belangrijkste Amerikaanse oliemaatschappijen). Calouste Gulbenkian krijgt altijd vijf procent van het kapitaal, vandaar dat hij altijd bekend is gebleven onder de naam "Meneer Vijf Procent ".
In april 1942, op het hoogtepunt van de Tweede Wereldoorlog, besluit Calouste Gulbenkian naar Portugal te gaan. Hij kiest het luxueuze Hotel Avis (waar tegenwoordig het Hotel Sheraton staat) om te verblijven. Hij zou dit westerse land, dat hem liefdevol ontvangen en behandeld heeft tot aan zijn dood in 1955, nooit meer verlaten. Gulbenkian wist de gastvrijheid van Portugal te belonen door in 1953 een eeuwige stichting naar Portugees privaatrecht op te richten, waarvan de statuten opgesteld zijn door een jurist en vriend van de begunstiger, Dr. José Azeredo Perdigão.
Het hart van de Stichting is het museum, waar stukken ondergebracht zijn uit heel Europa, uit de Verenigde Staten en uit het Verre Oosten (meer dan 6000), die Calouste Gulbenkian gedurende zijn leven had verzameld. De collectie – die beschouwd wordt als één van de beste op Europees niveau – laat duidelijk de passie zien van de verzamelaar voor schoonheid in allerlei facetten en kent een harmonieuze synthese van Europese Kunst en kunst uit het Midden-Oosten.
In 1969 openden de gebouwen van de Stichting en het Museum Calouste Gulbenkian hun deuren. De gebouwen worden omringd door één van de mooiste parken van het centrum van Lissabon. Gedurende vele jaren heeft Portugal en hebben de inwoners van Lissabon veel van de culturele hoogtepunten aan de stichting Fundação Calouste Gulbenkian te danken gehad.
Afbeelding beschikbaar gesteld door: Dienst voor de Armeense Gemeenschappen (Serviço das Comunidades Arménias) Fundação Calouste Gulbenkian.
Evenementen 
Ontdek 
Herinneren en Delen 
