Monumenten

Het Praça do Município, het gemeenteplein, met harmonieuze afmetingen en omringd door gebouwen uit de tijd van de markies Marquês de Pombal, werd na de aardbeving van 1755 gebouwd om een plek te creëren voor de senaat. Het paleis van de senaat stond eerder aan het plein Rossio.
Met het verplaatsen van het senaatsgebouw bracht Pombal op symbolische wijze de plaatselijke macht dichterbij de centrale macht. Midden op het plein, tegenover het Stadshuis, bevindt zich de vroegere schandpaal – Pelourinho - uit de 18e eeuw als symbool van de gemeentelijke onafhankelijkheid. Hij bestaat uit een gedraaide zuil met een wereldbol er bovenop.
In 1863 werd door een grote brand de oorspronkelijke constructie in de stijl van de markies Marquês de Pombal gedeeltelijk verwoest. Het Historische en Algemene Stadsarchief is gelukkig bewaard gebleven. Op diezelfde plaats werd tussen 1865 en 1880 het huidige gebouw opgetrokken, volgens de nieuwe esthetische opvattingen die duidelijk herkenbaar zijn in de indrukwekkende neoclassicistische gevel. De allegorische afbeeldingen die in de driehoekige topgevel zijn uitgehouwen op voorspraak van Domingos Parente da Silva, gaven indertijd reden tot grote polemiek en de topgevel, uitgevoerd door Anatole Calmels, werd dan ook pas in september 1882 definitief geplaatst.

In het midden ziet u het blazoen van Lissabon. Aan de rechterzijde ervan ziet u een mannelijke figuur die de Liefde en de Vrijheid uitbeeldt (in de oorspronkelijke formulering van Domingos Parente zou hij het Vaderland moeten voorstellen). Hij wordt vergezeld door voorstellingen van de Wetenschap en de Scheepvaartkunst. Links beeldt een vrouwelijke figuur de Vrijheid uit, en vlakbij haar ziet u de Industrie en de Handel, als belangrijke verwijzing naar de rol van de stad bij de doelstellingen van de Portugese Natie.

De afbeelding van het grote balkon dat langs het gebouw loopt vindt u terug op het plein zelf, vanaf de Grote Zaal. Dit is de plek waar de belangrijke, symbolische gebeurtenissen in het gemeentelijke leven van Lissabon plaatshebben, zo was het vanaf dit balkon dat Afonso Costa op 5 oktober 1920 de stichting van de Portugese Republiek afkondigde.

Bij een nieuwe brand in 1996 gingen de bovenste verdiepingen in de vlammen op. Direct werd een herstelplan in ontwikkeling gezet waarbij verschillende Portugese architecten en beeldend kunstenaars de handen ineen sloegen en het interieur volledig vernieuwden, waarbij het oude erfgoed op een bijzonder goed geslaagde wijze verbonden werd met hedendaagse elementen van hoogwaardige kwaliteit.