Fado, Muziek van de Wereld
Een omslagdoek, een gitaar, een stem en heel veel gevoel. Dit simpele beeld, een herkenbaar symbool van Portugal, kan fado beschrijven.
In zijn essentie bezingt fado, wereldmuziek uit Portugal, het gevoel, het gebroken hart, het verlangen naar iemand die is weggegaan, het dagelijks leven en de ontdekkingen daarin. Immers, de hoogte- en dieptepunten van het leven zijn een oneindige bron van inspiratie. Fado is een muziekstijl die boven alles de stem waardeert, de stem die kleur geeft aan het gezongen repertoire, waardoor de vertolker, de muzikanten en de luisteraar naar dezelfde schittering worden gebracht.
Ze zeggen weleens: fado is fado. Het komt van binnenuit de Portugese ziel en er kan geen onderscheid worden gemaakt. Toch zijn er mensen die het risico nemen om onderscheid te maken tussen professionele fado en amateur fado. De eerste wordt gezongen door degenen die hun stem hun manier van leven maken. De tweede, ook wel bekend als vadio, heeft andere kenmerken, al is de nostalgische aard hetzelfde. De fadozangers die opnieuw in de arbeiderswijken van Lissabon verschijnen, zijn nooit uitgenodigd… ze nodigen zichzelf uit en hebben geen vast repertoire.
Deze spontaniteit gaat terug tot het midden van de 19e eeuw, het begin van de fado. Fado werd gebaseerd op schennis, in omgevingen die werden bezocht door de mensen aan de onderkant van de maatschappij. Juist in deze fase werd het beroemdste verhaal uit de geschiedenis van de fado geboren, over de relatie tussen de Graaf van Vimioso en Maria Severa Onofriana (1820-1846), een beroemde fadozangeres in die tijd. Het koppel stond aan de basis van een gevierde roman (A Severa, 1901), die tot op de dag van vandaag in verschillende media is bewerkt.
De huizen waar fado werd gezongen waren vanaf de jaren ’30 van de 20e eeuw geconcentreerd in de historische wijken van Lissabon, vooral in Bairro Alto. Vanaf dat moment verbeterde de reputatie van dit Portugese muziekgenre en met het hoogtepunt in de jaren ’50, toen het prestige van Amália Rodrigues, de vaandeldrager van de fado, schitterde.
Het lied dat hardnekkig weigerde om tot zwijgen te worden gebracht, kreeg in de jaren ‘80 zijn plaats in de publieke arena, als nationaal erfgoed, op een moment dat de publieke belangstelling voor fado werd hernieuwd. In 2011 werd fado, een identiteitssymbool van de hoofdstad en het land, door UNESCO opgenomen op de lijst van Immaterieel Cultureel Werelderfgoed.
Als je jezelf wilt onderdompelen in de wereld van de fado, dan is er geen betere plek om te bezoeken dan het Fado Museum. Het Fado Museum is gevestigd in Alfama, de symbolische en weerstand biedende historische wijk in Lissabon. Aan de hand van een omvangrijke collectie van honderden gedoneerde stukken, kun je de geschiedenis van de fado ontdekken, vanaf de eerste kwart van de 19e eeuw tot heden. Ook vind je in Lissabon, vlakbij Madragoa, het huis waar de grote Amália leefde en woonde tot haar dood in 1999. Haar huis is nu een museum. De meest charismatische van alle fadozangeressen krijgt hier haar laatste eerbetoon. Aan haar danken we het handelsmerk van de fadozangeres: de klassieke zwarte jurk, versierd met een omslagdoek.
Evenementen 
Ontdek 
Herinneren en Delen 
