Monumenten

Dit godshuis werd gebouwd in opdracht van koning D. Manuel I ter vervanging van de kerk Igreja de Nossa Senhora do Calhau (eerst parochie van het eiland), die ondertussen te klein was geworden voor het grote aantal gelovigen. De grote kerk, zoals het toen werd aangeduid, kwam te liggen op een plaats in het historisch centrum dat bekend stond als Largo do Duque.

In 1514 werd de kerk in gebruik genomen en later verheven tot kathedraal door de Paus Leo X, die het bisschopsdom van Funchal instelde. In die tijd was dit de grootste diocese ter wereld, aangezien deze alle gebieden die door Portugal ontdekt waren besloeg, van Brazilië tot aan Japan.

De Sé Catedral was het meest emblematische bouwwerk van de Manuelijnse periode op het eiland Madeira. Dat is te danken aan de architect Pêro Anes, bouwmeester van koninklijke werken. De kathedraal is door de eeuwen praktisch ongewijzigd gebleven en heeft een eenvoudige gevel met een gotisch portaal met fijne archivolten.

Het interieur van het godshuis kent een structuur in gotische “bedelstijl” in de vorm van een Latijns kruis. Opvallend is het plafond in Arabisch/Spaanse alfarge-stijl, één van de mooiste die te vinden zijn in Portugal. Het is gemaakt van cederhout van het eiland en bewerkt in mudéjar-stijl met veel gouden en ivoren versieringen; dit is ook het geval bij de retabels uit de 18e eeuw. De kathedraal bezit een verzameling schatten van grote esthetische en historische waarde, enkele daarvan zijn tentoongesteld in het museum voor heilig kunst Museu de Arte Sacra, zoals de grote processiekruis in verguld zilver, dat door koning D. Manuel I geschonken werd en toegeschreven wordt aan Gil Vicente.