De Portugese cultuur is verbonden met de geografische ligging en het historische traject van het land. Portugal is de oudste natie van Europa en de ligging aan zee heeft het land in de Ontdekkingsreizen geworpen. Het cultureel erfgoed wordt gekenmerkt door invloeden uit Afrika, Amerika, Azië en van volkeren die hier voor de stichting hebben gewoond, alsook door het vriendelijke, gastvrije karakter van de Portugezen.                     

Werelderfgoed
Portugal heeft 17 kernen die tot werelderfgoed zijn uitgeroepen, waaronder monumenten, historische stadscentra, landschappen en immaterieel erfgoed. Onder het kopje "verwante inhoud" vindt u informatie over iedere kern.
Het is opvallend dat de categorie Cultureel Landschap voor de classificatie van Sintra niet bestond. Deze categorie is door de Unesco in het leven geroepen voor een Gebergte en een Natuurpark met een weelderige natuur, die bespekt zijn met paleizen en landgoederen vol historie en cultuur.  

Wandtegel (azulejo)
De wandtegel is alomtegenwoordig in de Portugese bouwkunst. In geen enkel ander land zijn zoveel gevels en binnenmuren van huizen, kerken, paleizen, e.d. met wandtegels bekleed. De wandtegel is van moslimse afkomst. Aan het eind van de XVe eeuw nam de wandtegelproductie in Portugal een aanvang, maar de grootste productieperiode was echter de XVIIIe eeuw, met de blauw-witte tegel.
In het Museu Nacional do Azulejo (Nationaal Wandtegelmuseum) in Lissabon wordt de geschiedenis van de wandtegel verhaald. Maar eigenlijk hoeft u maar per trein door het land te reizen, steden te bezoeken of de metro in de hoofdstad te nemen om mooie voorbeelden van deze zo typisch Portugese sierkunst te bewonderen.

Manuelstijl
Toen in heel Europa gotische kathedralen werden gebouwd, werden in Portugal op de zee geïnspireerde elementen en symbolen van koninklijke macht, zoals de armillairsfeer, in de bouwkunst ingevoerd. Dit raakte bekend als manuelstijl. Deze bouwstijl werd zo genoemd, omdat ze dateert uit de regeerperiode van koning Emanuel I (1495-1521), het grootse tijdperk van de Portugese Ontdekkingsreizen. De belangrijkste voorbeelden hiervan zijn het Mosteiro dos Jerónimos (Hiëremonietenklooster), de Torre de Belém (Toren van Belém), het Mosteiro da Batalha (Klooster van Batalha) en het Convento de Cristo (Christusconvent), maar in heel het land kunnen bouwwerken en versieringen in manuelstijl worden gevonden, zoals kerken, paleizen, schandpalen en zelfs in de civiele bouwkunst.

Barok
Barok staat synoniem voor de pracht en praal uit met name de regeerperiode van koning Johan V (1707-1750), toen er goud en edelstenen uit Brazilië kwamen en de export van portwijn een aanvang nam. De barokperiode wordt gekenmerkt door grootse werken, zoals het Convento de Mafra (Klooster van Mafra), het Aqueduto das Águas Livres (Aquaduct van het Vrije Water) van Lissabon of de Bibliotheek van de Universiteit Coimbra, maar is in heel het land terug te vinden, zoals in de met verguld houtsnijwerk en wandtegels bekleedde tempels. In het noorden gaat de aandacht uit naar de naam Nasoni, die o.a. deTorre en Igreja dos Clérigos (Toren en Kerk van Clérigos) in Porto of het Palácio de Mateus (Mateus Paleis) in Vila Real op zijn naam heeft staan. Ook kan hij worden gevonden in bijvoorbeeld de overdadige collectie van het Museu dos Coches (Koetsmuseum) in Lissabon.

Tavira ©Turismo do Algarve

Dorpen en Steden
Portugal staat bekend om zijn erfgoed en bouwkunst. Behalve de werelderfgoedsteden gaat de aandacht ook uit naar Viana do Castelo, Braga, Caminha, Barcelos, Ponte de Lima of Amarante in het noorden, Viseu in Midden-Portugal, Santarém of Setúbal in de buurt van Lissabon, Tavira en Silves in de Algarve of Funchal en Ponta Delgada op Madeira respectievelijk de Azoren.
Aan de Romeinse stijl in het noorden kunnen we zien dat daar Portugal is begonnen, maar ook de Grenskastelen of de Historische Dorpen van Midden-Portugal zijn getuige van ruim negen eeuwen geschiedenis.  Net zoals de Leisteendorpen of de talrijke ommuurde dorpjes en stadjes, waarvan Óbidos, Marvão en Monsaraz slechts enkele voorbeelden zijn. In de Alentejo treffen we marmer en witgekalkte, gelijkvloerse huizen aan. Die net als in de Algarve bekroond zijn met dakterrassen.
Veel hedendaagse architecten houden de naam van Portugal hoog in het vaandel, maar het is voldoende om de Pritzker-prijswinnaars te vermelden: Álvaro Siza Vieira heeft de prijs in 1992 in ontvangst genomen en Eduardo Souto de Moura in 2011.

Gewijde plaatsen
Van Noord- tot Zuid-Portugal en op de eilanden zijn er talrijke gewijde plaatsen die een bezoek waard zijn, maar ze komen allemaal tot een hoogtepunt in Fátima, met de verering van Onze-Lieve-Vrouw. Onder de vele plaatsen die we kunnen noemen, vermelden we de kathedralen in heel het land, die bijna allemaal teruggaan tot de periode van de stichting van Portugal, maar waarin de latere kunstbewegingen terug te vinden zijn. et uitzondering van de beroemdste en drukbezochtste tempels, is het de moeite waard aandacht te schenken aan de landelijke expressie van de “Empires”, die verbonden zijn met de Feesten van de Heilige Geest op de eilanden van de Azoren en verder nog de Feesten van de Heer Christus der Wonderen op het eiland São Miguel.
We hebben maar weinig overblijfselen van de gewijde verering uit de Moorse periode, maar het museumstadje Mértola in de Alentejo is een uitzondering die een bezoek waard is. 
Gelukkig hebben we veel overblijfselen van een ander religieus geloof, het jodendom, met middeleeuwse sporen in zo'n beetje heel het land, zoals de oude synagoge van Tomar, en vooral aan de grens met Spanje, zoals in Belmonte, Guarda, Trancoso en Castelo de Vide.

©Museu do Fado

Fado
De Fado is sinds 2011 Immaterieel Erfgoed van de Mensheid. Jarenlang is de fado verbonden geweest met de naam Amália, maar vandaag de dag is de nieuwe generatie fadozangers zo uitgebreid, dat Mariza, Gisela João, Camané, Carminho of Ana Moura maar een paar van de internationaal meest bekende namen zijn. 
Er is niets beter dan een fadohuis met kaarslicht en de emotie van de stemmen en de Portugese gitaar om de fado tot in het allerdiepste te voelen. Het Fadomuseum in Lissabon is ook een goede plek om meer te leren over deze zo typisch Portugese muziek. 

Literatuur
Portugal staat bekend als een land van dichters. Onze poëzie is net zo oud als de natie en is als troubadourpoëzie begonnen. Tijdens de renaissance is de dichtkunst op een hoger niveau van het heldendicht gekomen door de publicatie van De Lusiaden, waarin Luís de Camões (1524-1580) de daden van de Portugezen tijdens de Ontdekkingsreizen bezingt. Reeds in het begin van de XXe eeuw heeft de literatuur universalistische vormen aangenomen met het werk van Fernando Pessoa (1888-1935), de meest vertaalde Portugees dichter. Maar het is de proza van José Saramago (1922-2013) die in 1998 een Nobelprijs heeft veroverd.

Feesten en Festivals 
Portugal bruist vooral in de zomer van de traditionele feesten, zoals in  Viana do Castelo, Tomar, Campo Maior of tijdens het Bloemenfeest  in Funchal, Madeira. Ook mogen we de Volksheiligenfeesten niet vergeten, met als hoogtepunt Lissabon op 13 juni en Porto op 24 juni.
Ook de festivals zijn er in alle soorten en maten, van rock en jazz tot etnische muziek. Sommige festivals worden op net zo'n aanlokkelijke plek georganiseerd als de optredende artiesten. Dit is het geval van het Festival van het Zuidwesten, van Paredes de Coura, het Super Bock Super Rock Festival en het Nos Alive Festival.

Gastronomie
Portugal beleeft vandaag de dag een heuse verrukking van smaken, waar nieuwe chefs traditionele producten en recepten met de hedendaagse keuken combineren. Vijf iconen van onze gastronomie nemen een vooraanstaande plaats in: de beste vis ter wereld; de cataplana (levend symbool van de mediterraanse keuken); de portwijn (niet te imiteren); de pastel de nata of "hemels gebakje" (roomgebakje); onze chef-koks (zij versmelten traditie met innovering en creativiteit). Dit gaat hand in hand met de principes waarom de Unesco Portugal onlangs heeft erkend als houder van het mediterrane dieet. En vooral ook omdat wij er dol op zijn mensen te ontvangen en na te tafelen, waardoor iedere maaltijd een moment van delen is.